26. Ulusal ve 1. Uluslararası Farmakoloji Kongresi, İzmir, Türkiye, 4 - 06 Kasım 2021, ss.358
Amaç:
Damarların etrafında bulunan lokal adipoz doku katmanı olan PVAD’ın
kardiyovasküler sistem fizyolojisinde önemli rol oynadığı bilinmektedir. Tip-2
diyabette görülen PVAD disfonksiyonu neticesinde PVAD’ın antikontraktil etkisi
ortadan kalkmakta ve PVAD’dan salınan adipokin kompozisyonu değişmektedir. Çalışmamızda
tip-2 diyabette gözlenen PVAD disfonksiyonunda ER stres ve otofajinin rolünün
araştırılması ve klinikte sıklıkla kullanılan bir oral antidiyabetik olan
pioglitazonun etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır.
Gereç-Yöntem:
Wistar sıçanlar 4 hafta süresince yüksek yağlı diyet ile beslenmiş ve 4 hafta
sonunda 35 mg/kg streptozotosin intraperitoneal olarak uygulanmıştır. Diyabet
grubunda olmayan sıçanlar ise normal yem ile beslenmiş ve streptozotosinin
çözücüsü sitrat tamponu intraperitoneal olarak uygulanmıştır. Diyabet doğrulamasını takiben 4 hafta
beklenmiş ve daha sonra 6 hafta boyunca 20 mg/kg pioglitazon oral olarak
uygulanmıştır. Kontrol grubuna ise pioglitazonu süspande etmek için kullanılan
metilselüloz verilmiştir. 6 hafta sonunda sıçanlar sakrifiye edilmiş ve torasik
PVAD’ları izole edilmiştir. İzole edilen PVAD’larda ER stres ile ilişkili ATF4,
CHOP, GRP78 ile otofaji ile ilişkili LC3-II, p62, Beclin mRNA düzeyleri PCR
yöntemiyle ölçülmüştür.
Bulgular:
Diyabete bağlı olarak PVAD’da ER stres ile ilişkili gen ekspresyonlarında artış
gözlenmiştir. Bunun yanı sıra kontrol gruplarında pioglitazon uygulamasına
bağlı olarak ER stresin arttığı görülmüştür. Diyabet grubunda pioglitazon
uygulamasına bağlı olarak GRP78 gen ekspresyonu anlamı düzeyde yükselmiştir.
Otofaji ile ilişkili genlerden LC3-II ve Beclin ekspresyon düzeyleri diyabete
bağlı olarak artmış ve diyabetik grupta pioglitazon uygulamasına bağlı olarak
azalmıştır. p62 mRNA düzeyi ise pioglitazon uygulamasına bağlı olarak hem
kontrol hem de diyabet grubunda artmıştır.
Sonuç:
Tip-2 diyabete bağlı olarak ER stres ve otofaji ile ilişkili olan gen
ekspresyonlarında artış gözlenmiştir. Pioglitazon uygulamasının ise genel olarak
ER stresi artırırken otofajiyi azalttığı tespit edilmiştir. Bulgularımız
diyabet koşulunda gerçekleşen PVAD disfonksiyonunun mekanizmasının ve pioglitazonun
etkisinin anlaşılmasına katkı sunmaktadır.
Bu
çalışma TÜBİTAK (Proje No:217S209) tarafından desteklenmiştir.
Anahtar
Kelimeler: Perivasküler Adipoz Doku, Pioglitazon, Tip-II Diyabet, ER stres,
Otofaji
Objectives:
PVAT, which is the local adipose tissue layer around the vessels, plays an
important role in the physiology of the cardiovascular system. As a result of
PVAT dysfunction seen in type 2 diabetes, the anticontractile effect of PVAT is
abolished and the composition of adipokine released from PVAT changes. In our
study, it was aimed to investigate the role of ER stress and autophagy in PVAT
dysfunction observed in type-2 diabetes and to examine the effect of
pioglitazone, an oral antidiabetic that is commonly used.
Materials-Methods:
Wistar rats were fed high-fat diet for 4 weeks and 35 mg/kg streptozotocin was
administered intraperitoneally at the end of 4 week diet period. Rats which are
not in the diabetes group were fed with normal chow and citrate buffer, the
solvent of streptozotocin, was administered intraperitoneally. 4 weeks after
diabetes confirmation, 20 mg/kg pioglitazone was administered orally for 6
weeks. The control group was given methylcellulose, which is used to suspend
pioglitazone. After 6 weeks, the rats were sacrificed and their thoracic PVATs
were isolated. In isolated PVATs, ER stress-related ATF4, CHOP, GRP78 and
autophagy-related LC3-II, p62, Beclin mRNA levels were measured via PCR method.
Results:
An increase in ER stress-related gene expressions were observed in PVAT due to
diabetes. In addition, it was observed that ER stress increased due to
pioglitazone administration in the control groups. In the diabetes group, GRP78
gene expression increased significantly due to pioglitazone administration. The
expression levels of LC3-II and Beclin, which are autophagy-related genes,
increased due to diabetes and decreased due to pioglitazone administration in
the diabetic group. The p62 mRNA level, on the other hand, increased in both
control and diabetes groups due to pioglitazone administration.
Conclusions:
ER stress and autophagy-related gene expression levels were increased due to
type-2 diabetes. Pioglitazone administration was found to increase ER stress
and decrease autophagy in general. Our findings contribute to the understanding
of the mechanism of PVAT dysfunction in diabetes and the effect of
pioglitazone.
This
study was supported by TUBITAK (Project No:217S209).
Keywords: Perivascular
Adipose Tissue, Pioglitazone, Type-II Diabetes, ER stress, Autophagy