Arnold Schoenberg'in “Yayli Uclu"sunun Analizi


Creative Commons License

KARAOL E.

Akademik Bakis, sa.58, ss.1-20, 2016 (Hakemli Dergi)

  • Yayın Türü: Makale / Tam Makale
  • Basım Tarihi: 2016
  • Dergi Adı: Akademik Bakis
  • Sayfa Sayıları: ss.1-20
  • İstanbul Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Bu çalışmanın kapsamı, Arnold Schoenberg’in keman, viyola ve viyolonsel için yazdığı (1946) Op. 45 “Yaylı Üçlü” yapıtının analizini oluşturmaktadır. Çalışmanın amacı, yapıtın bestecinin ‘üçüncü dönem’i olarak da bilinen 1923-1951 yıllarını kapsayan 12-ton dönemine ait olması nedeniyle, 12-ton sistemi kullanılarak analiz edilmesidir. Ulaşılan sonuçlarda, Schoenberg’in 1933 yılından itibaren Amerika’da bulunduğu dönemi de kapsayarak, özellikle bestecinin geçirdiği kalp krizinin de etkilerini taşıdığı düşünülen eserin otobiyografik ayrıntılarına da yer verilmiştir. Buna ek olarak, 12-ton sisteminin genel özellikleri ve Schoenberg’in ‘serializm’inden de ana hatlarıyla bahsedilerek, hexachordal combinatoriality terimi ve eser içinde kullanılan yöntemlere değinilmiştir. Ayrıca, eserin bölümleri ayrıntılı olarak analiz edilirken, bu analizler teorik tablo ve nota örnekleriyle de desteklenmiştir. Son olarak, eserin hazırlanma aşamasındaki taslaklar da sergilenmiştir. Eser, duraklamadan icra edilen tek bir bölümden oluşur ve bestecinin, ölümünden beş sene önce, 72 yaşında tamamlanmıştır. Genel hatlarıyla, ses skalası ve nüanslar bakımından zıtlıklar mevcut olup, tremololu armoniklerin sık kullanımı ve farklı partiler arası üstüste gelen perdeler göze çarpmaktadır. 

In this study, Arnold Schoenberg’s String Trio Op. 45 (1946) for violin, viola and cello that from to Schoenberg’s Third Period is examined. Because this period is known as his Twelve-Tone Period, the Trio’s place in the evolution of his twelve-tone method is also discussed, as well as particular stylistic aspects of the socalled “American Period”. Following that, it is given the basic outlines of the twelve-tone harmony and Schonberg’s serialism. The term Hexachordal Combinatoriality and its usage in the Trio is also related. After presenting the analytical literature of the work, each part of the Trio are examined in details and the ‘set theory’ analysis are supported by theoretical schemes and musical examples. Thus, it is seen that the way he uses hexachords was the most important idea that came out during the analysis. At the end, in this article, it is included the some of his String Trio sketches are also exhibited.