Çatışma yönetimi modellerinden biri olan ortaklıkçı demokrasi, derin bölünmüş toplumlar için istikrar ve barış vadeder. Fakat ortaklıkçı demokrasisisteminindevamlılığı ve uzun süreli başarısına dair yaşanan örnek olaylar kaynaklı şüpheler mevcuttur. Ortaklıkçıdemokrasiye dayanan yönetim rejimlerinin kurulması ve devamlılığı genel olarak dış aktörlerden gelecek baskı ve desteğe bağımlıdır. Dış aktörlerin sistemin devamını sağlamak için desteği ve etkisi ortadan kalktığında, çatışmalı toplumdaki çoğunluk grubun, çoğunlukçu yönetim sistemine dönme eğilimi olduğu veya daha kötüsü, toplumlar-arası çatışmanın devam ettiği görülmüştür. Bu makalenin iddiası, sadece elit işbirliğine ve uluslararası aktörlerin desteğine bağımlı olmanın ortaklıkçıdemokrasi sisteminin başarısı için yeterli olmadığı ve bunun ortaklıkçı demokrasi teorisinde bir zayıflık yarattığıdır. Bunu aşabilmek ve ortaklıkçı sistemin sürdürülebilirliğini sağlayabilmek için, yerel aktörler, özellikle sivil toplum aktörleri güçlendirilmeli ve uzun dönemli barışın sağlanması çabasına dâhil edilmelidir. Sivil toplum işbirliği ve projeleri sayesinde sistemin toplum tarafından benimsenmesi sağlanabilir ve gruplar arası ilişkiler geliştirilebilir. Bu iddia, iki toplumlu STK projelerinin ve sivil toplum girişimlerinin ortaya çıkardığı sonuçlar ekseninde, uzun süreli bir çatışma olan Kıbrıs üzerinde test edilecektir. Kıbrıs dış güçlerin etkisiyle ortaklıkçı sistemi denemiştir ve hala gelecekteki çözüm planı olarak aynı sistem tartışılmaktadır. Bu örnek çalışmadan çıkarılacak sonuçlar, hem ortaklıkçı demokrasi teorisi için hem de diğer çok etnikli ülkelerdeki çatışmaların yönetimi için faydalı olacaktır.