"Üç Filozof Şair: Lucretius, Dante ve Goethe" ([1910] Deneme) - Yazar: George Santayana & Tercüme: Volkan Hacıoğlu • "Üç Filozof Şair," şiir ile felsefe arasındaki düşünsel yakınlığı ele alıyor. Lucretius, Dante ve Goethe’nin poetik dünyalarında yalnızca estetik kaygının değil, sistemli bir düşüncenin izlerini sürüyor. ➤ ❝Duyusal deneyimin, kültürel formların ve hayal gücünün düşünceyle kurduğu ilişkiyi ters yüz eden provokatif bir zekâ: George Santayana. Santayana, Avrupa şiir geleneği içinde felsefî düşüncenin imkânlarını araştırırken, şiir ile felsefenin birbirine karşıt etkinlikler olduğu yönündeki Plâtoncu mirası sorgular. Ona göre felsefe ile şiir, evrenin doğasına ilişkin bütünlüklü bir tasavvur ortaya koyma çabasında birleşirler; bu birleşme ise insan zihninin hem düşünsel hem estetik düzlemde hakikati sorgulamasına olanak tanır. Santayana, bu görüşünü somutlaştırmak adına üç büyük ustayı kendi poetik-felsefî evrenlerinde zirveye yerleştirir. Ancak hiçbiri tüm yönleriyle ideal değildir. Lucretius, Natüralist evren anlayışıyla fiziksel dünyanın kapsamlı bir tasvirini sunar; fakat bu sistematik bütünlük, bireysel deneyimi tekdüzeleştirme riski taşır. Dante, transandantal bir düzlemde kurduğu kozmolojisiyle insan deneyimini yüksek bir anlam sistemine yerleştirir; ne var ki bu sistemde doğa, ahlakî ve teolojik bir düzene tâbî kılınır. Goethe ise Romantik bir yaklaşımla bireysel tecrübeye dramatik ve dinamik bir perspektif kazandırır; ama onun da görme biçimi fragmante bir zenginlik sunmaktan ötesine geçmez. İdeal bir şair-filozofun hangi koşullar altında nasıl doğacağını hepimizden önce saptayan Santayana, Üç Filozof Şair’le onu şimdiden selâmlar.❞ ~ Arka Kapak Yazısı

Hacıoğlu V.

• Sanat Alanı: Sahne Sanatları
• Eserin Türü: Dramatik Metin Yazımı
• Eserin Niteliği: Özgün Eser
• Eserin Tanımı: "Üç Filozof Şair: Lucretius, Dante ve Goethe" ([1910] Deneme) - Yazar: George Santayana & Tercüme: Volkan Hacıoğlu • "Üç Filozof Şair," şiir ile felsefe arasındaki düşünsel yakınlığı ele alıyor. Lucretius, Dante ve Goethe’nin poetik dünyalarında yalnızca estetik kaygının değil, sistemli bir düşüncenin izlerini sürüyor. ➤ ❝Duyusal deneyimin, kültürel formların ve hayal gücünün düşünceyle kurduğu ilişkiyi ters yüz eden provokatif bir zekâ: George Santayana. Santayana, Avrupa şiir geleneği içinde felsefî düşüncenin imkânlarını araştırırken, şiir ile felsefenin birbirine karşıt etkinlikler olduğu yönündeki Plâtoncu mirası sorgular. Ona göre felsefe ile şiir, evrenin doğasına ilişkin bütünlüklü bir tasavvur ortaya koyma çabasında birleşirler; bu birleşme ise insan zihninin hem düşünsel hem estetik düzlemde hakikati sorgulamasına olanak tanır. Santayana, bu görüşünü somutlaştırmak adına üç büyük ustayı kendi poetik-felsefî evrenlerinde zirveye yerleştirir. Ancak hiçbiri tüm yönleriyle ideal değildir. Lucretius, Natüralist evren anlayışıyla fiziksel dünyanın kapsamlı bir tasvirini sunar; fakat bu sistematik bütünlük, bireysel deneyimi tekdüzeleştirme riski taşır. Dante, transandantal bir düzlemde kurduğu kozmolojisiyle insan deneyimini yüksek bir anlam sistemine yerleştirir; ne var ki bu sistemde doğa, ahlakî ve teolojik bir düzene tâbî kılınır. Goethe ise Romantik bir yaklaşımla bireysel tecrübeye dramatik ve dinamik bir perspektif kazandırır; ama onun da görme biçimi fragmante bir zenginlik sunmaktan ötesine geçmez. İdeal bir şair-filozofun hangi koşullar altında nasıl doğacağını hepimizden önce saptayan Santayana, Üç Filozof Şair’le onu şimdiden selâmlar.❞ ~ Arka Kapak Yazısı
• Araştırma Alanı: Sosyal ve Beşeri Bilimler, Dil ve Edebiyat, Batı Dilleri ve Edebiyatları, Alman Dili ve Edebiyatı, İtalyan Dili ve Edebiyatı
• Basım Tarihi: 01.09.2025