Barış gazeteciliği 1965 yılında temelleri atılan 1990’lı yıllarda kavramsallaşan ve 2000’li yılların başında bir gazetecilik uygulaması olarak tanınmaya başlanmış bir gazetecilik yaklaşımıdır. Barış gazeteciliği 2000 yılından sonra Türkiye’deki akademisyenlerin de çalışma yaptığı bir konu olmuştur. Türkiye’de barış gazeteciliği konusu üzerine çalışmalar yapan akademisyen ve araştırmacıların sayısı gün geçtikçe artmaktadır. Bu çalışma ise barış gazeteciliği konusunda yayınlanmış akademik kaynaklar içerisinden bir tarama yapmaktan öteye, bu kavramın profesyonel gazetecilerdeki algılanışını araştırmayı amaçlamaktadır. Derinlemesine görüşme yönteminin tercih edildiği bu çalışma, barış gazeteciliği kavramının anlamı konusunda kısa bir özetin ardından yöntem, araştırma, bulguları tanımlama ve yorumlama aşamalarını içermektedir. Türkiye’deki gazetecilerin barış gazeteciliği konusundaki farkındalığı konusunda ipuçları vermesi beklenen çalışmanın bir diğer amacı da Türkiye’de barış gazeteciliği konusunda var olan literatüre katkı sağlamaktır. Yapılan görüşmeler sonucunda akademik alanda barış gazeteciliği konusunda birçok çalışma olmasına rağmen sahadaki gazetecilerin büyük çoğunluğunun kavramdan habersiz olduğu görülmüştür. Görüşmelere katılan gazetecilerin iletişim fakültesi mezunlarından oluşması, iletişim fakültelerinde lisans düzeyinde okutulan müfredatın da barış gazeteciliği kavramını yeterince içermediği algısını oluşturmuştur. Görüşmelerde katılımcılara barış gazeteciliğinin uygulamada mümkün olup olmadığı da sorulmuştur. Katılımcıların büyük bir çoğunluğu barış gazeteciliğinin uygulamada bir gazetecilik tavrı olarak benimsenmesinin mümkün olmadığı görüşünü dile getirmişlerdir. Görüşmelerin tamamı göz önünde bulundurulduğunda katılımcıların barış gazeteciliği kavramının evrensel tanımlarına karşı çok fazla itirazları olmadığı görülmüştür. Katılımcılarda barış gazeteciliğine ilişkin algılarında Türkiye’deki mevcut kaynakların kavramı ele alış biçimleri ve muhalif duruşları oldukça etkili olduğu anlaşılmıştır.