Tiroid orbitopatisinde klinik aktivite skoru ile inflamatuar biyobelirteçlerin ilişkisi

ACARBAY A., ÇELİK A. M., MUTLU Ü., YENİDÜNYA YALIN G., GÜL N., SOYLUK SELÇUKBİRİCİK Ö., ...Daha Fazla

43. Türkiye Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Kongresi, Antalya, Türkiye, 18 - 22 Mayıs 2022, ss.179-180

Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
Basıldığı Şehir: Antalya
Basıldığı Ülke: Türkiye
Sayfa Sayıları: ss.179-180
İstanbul Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

TİROİD ORBİTOPATİSİNDE KLİNİK AKTİVİTE SKORU

İLE İNFLAMATUAR BİYOBELİRTEÇLERİN İLİŞKİSİ

Aydın Acarbay1, Ayşe Merve Çelik2, Ümmü Mutlu2, Gülşah Yenidünya Yalın2, Nurdan Gül2, Özlem Soyluk Selçukbiricik2, Sema Genç3, Can Öztürker4, Samuray Tuncer4, Ferihan Aral2, Refik Tanakol2, Ayşe Kubat Üzüm2

1İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, İstanbul 2İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Endokrinoloji ve Metabolizma Hastalıkları Dalı, İstanbul
3İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Tıbbi Biyokimya Anabilim Dalı, İstanbul 4İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Göz Hastalıkları Anabilim Dalı, İstanbul

AMAÇLAR: Tiroid orbitopatisi (TO), patogenezi henüz tam olarak aydınlatılamamış ve hedefe yönelik tedavileri rutin pratikte bulunmayan orbitanın inflamatuar hastalığıdır. Lipokalin-2 (LCN2) seviyesi daha önce tiroid orbitopatisinde incelenmemiştir. Çalışmamızda farklı yolakları kapsayan inflamasyon ve oksidatif stres belirteçlerinin hastalığın varlığı ve şiddetiyle olan ilişkisini incelemeyi amaçladık. ASTALAR ve YÖNTEMLER: Çalışma grubumuzda grup 1; aktif TO (n=12, yaş ortalaması 50,42±11,7 yıl), grup 2; inaktif TO (n=18, yaş ortalaması 51,17±13,9 yıl), grup 3; orbitopatisi olmayan Graves hastaları (n=22, yaş ortalaması 43,64±10,8 yıl) ve grup 4 ise sağlıklı kontrollerden (n=20, yaş ortalaması 42,5±8,8 yıl) oluşmaktaydı. Grup 1 ve 2’ deki hastaların orbital MR görüntüleri incelenerek proptozis, kas tutulumları, lakrimal gland boyutları ölçülerek kaydedildi. Grup 1 ve 2’ deki tüm hastalar ilk başvuru sırasında bir oftalmolog tarafından da değerlendirildiler. Katılımcılardan alınan serum örneklerinden interlökin- 1β (IL-1β), interlökin-8 (IL-8), trombosit kökenli büyüme faktörü-AA (PDGF-AA), trombosit kökenli büyüme faktörü-BB (PDGF-BB), tümör nekroz faktör-α (TNF-α) ve lipokalin-2 (LCN2), göz yaşı örneklerinden ise 8-hidroksi-2’deoksiguanozin (8-OHdG) ve LCN2 çalışıldı. Grup 1›deki hastaların beşinden, 3 aylık intravenöz pulse steroid tedavisi sonrası yeniden örnekler alındı. Serum ve göz yaşında ölçülen biyobelirteçler ile klinik aktivite skoru (KAS), hastalık şiddeti, TSH reseptör antikoru ve MR ölçümlerinin ilişkisi incelendi. Bu çalışma İstanbul Üniversitesi Bilimsel Araştırma Projeleri Koordinasyon Birimi tarafından desteklenmiştir. Proje numarası: TTU-2020-35645

BULGULAR: Grup 1’deki hastaların serum IL-1β konsantrasyonu, grup 2 (p=0,029) ve grup 3’teki (p=0,012) hastalardan daha yüksek bulundu. Grup 2’deki hastaların serum IL-1β konsantrasyonu, Grup 3’teki hastalardan daha yüksekti (p=0,031). Grup 1’deki hastaların serum PDGF-BB konsantrasyonu sağlıklı kontrol grubundan yüksekti (p=0,029). Aktif TO’li hastaların göz yaşı LCN2 konsantrasyonu orbitopatisi olmayan Graves hastalarına göre yüksek bulundu (p=0,025). Aktif orbitopatili hastalarda, göz yaşı LCN2 konsantrasyonu ile göz yaşı 8-OHdG konsantrasyonları arasında güçlü negatif korelasyon saptandı. Ayrıca steroid tedavisi öncesi ve sonrası serum LCN2 konsantrasyonu ile KAS arasında güçlü negatif ilişki saptandı. SONUÇLAR: Serum IL-1β ve göz yaşı LCN2’nin daha yüksek seviyeleri TO hastalığının aktivitesi ve şiddeti ile ilişkili olabilir. Bulgular LCN2’ nin oksidatif stresi ve inflamasyonu azaltmada koruyucu etkisi ile ilişkili olabilir.

Anahtar Kelimeler: biyobelirteç, Graves, lipokalin-2, orbitopati, tiroid