Amaç: Tiroit hormonu sentezi sırasında lokal olarak üretilen hidrojen peroksit, tiroit bezinde oksidatif strese yol açmaktadır. Oksidatif DNA lezyonlarının kusurlu onarımı tümör gelişimine katkıda bulunur. Bu çalışmada, tedavi edilmemiş papiller tiroit kanserli hastalarda, DNA hasarı ve DNA onarımının tiroit kanseri gelişimindeki rolünün, klinik önemi olan DNA onarım geni OGG1 Ser326Cys polimorfizminin üzerinden belirlenmesi amaçlandı. Yöntem: Çalışma papiller tiroit kanserli 70 hasta ve kontrol grubu olarak 73 gönüllü ile ger - çekleştirildi. Lenfositlerde endojen DNA hasarı, H 2O2 ile indüklenmiş DNA hasarı ve onarım sonrası DNA hasarı Comet yöntemi ile belirlendi. OGG1 genotiplemesi için polimeraz zincir reaksiyonu-kısıtlama fragman uzunluğu polimorfizmi yöntemi uygulandı. Bulgular: Tiroit kanserli hastalarda endojen DNA hasarı, H2O2 ile indüklenmiş DNA hasarı ve onarım sonrası DNA hasarı kontrollere göre daha yüksekti (P<0.001). OGG1 Cys326 aleli ile papiller tiroit kanseri gelişme riskinin artması arasında bir ilişki belirlendi. Çalışma gruplarında farklı OGG1 genotipi taşıyan olgular arasında endojen DNA hasarı, H 2O2 ile indüklenmiş DNA hasarı ve onarım sonrası DNA hasarı açısından anlamlı bir fark saptanmadı. Sonuç: Papiller tiroit kanserli hastalarda endojen DNA hasarı ve hücrenin oksidasyona duyar- lılığı artmakta, DNA onarımı bozulmaktadır. Ancak OGG1 Ser326Cys polimorfizmi DNA onarım defektinden sorumlu olmadığı gösterilmiştir.
Aim: Hydrogen peroxide, locally produced during thyroid hormone synthesis, leads to oxida- tive stress in the thyroid gland. Defective repair of oxidative DNA lesions contributes to tumor development. This study aimed to understand the importance of DNA damage and repair on thyroid cancer development through the impact of the DNA repair gene OGG1 Ser326Cys polymorphism that has clinical significance in untreated patients with papillary thyroid can- cer. Methods: The study was performed with 70 patients with papillary thyroid cancer and 73 vol- unteers as control. In lymphocytes, endogenous DNA damage, H2O2-induced DNA damage, and DNA damage after repair were determined by comet assay. The polymerase chain reac- tion-restriction fragment length polymorphism method was performed for OGG1 genotyping. Results: Endogenous DNA damage, H2O2-induced DNA damage, and DNA damage after re- pair were higher in patients with thyroid cancer than in the controls (P<0.001). An association was determined between the OGG1 Cys326 allele and increased risk for the development of papillary thyroid cancer. No significant difference was determined between cases carrying different OGG1 genotypes for endogenous DNA damage, H2O2-induced DNA damage, and DNA damage after repair in the study groups. Conclusions: Endogenous DNA damage and cell susceptibility to oxidation increase, and DNA repair is impaired in patients with papillary thyroid cancer. However, the OGG1 Ser - 326Cys polymorphism is not responsible for the DNA repair defect.
