Akademik Veri Yönetim Sistemi
Litera, cilt.31, sa.1, ss.75-94, 2021 (ESCI)
Amerikalı yazar Rebecca Makkai’nin 2015 yılında yayımladığı Music for Wartime adlı kısa öykü derlemesi, yazarın kendisi gibi, ailelerinin İkinci Dünya Savaşı sırasında ve Transilvanya bölgesinde yaşadıkları travmalara dönen üçüncü kuşak karakterleri ön plana çıkarır. Bu bağlamda, birinci kuşağın aktarırken dolayımladığı yaşanmış anılar ile üçüncü kuşağın bu anlatıları yeniden yorumlarken yararlandığı yeni estetik anlayışlar, derlemenin post-bellek dinamiğini oluşturur. Ancak günümüzün post-bellek çağında kuşaklar arasındaki uzaklığın gün geçtikçe artması, travmatik geçmiş anlatılarının üçüncü kuşağa kültürel aktarım yoluyla ulaşmasına neden olurken, aynı zamanda kurbanı ve kurtulanı hem evrensel hem de gizemli bir hale getirir. Makkai’nin derlemesinde birinci kuşağın dolayımladığı sarsılmaz anlatılar ve kültürel aktarım ile evrenselleşen geçmiş, üçüncü kuşağın, aile anlatılarına aile dışı bir perspektiften bakmasına neden olur. Kolleksiyonun kendi içindeki bütünlüğü, kısa öykü döngüsüne yakın bir edebi biçimle sağlanmıştır; buna göre öyküler, derlemedeki sıralama izlendiğinde çağdaş öznenin ailesel ve kültürel bellek aktarımlarına nasıl yaklaştığını ortaya çıkarır. Derlemenin iç içe geçen ikili yapısı, yani özyaşamöyküsel ve kurgusal kalıplar, aktarılan bellek anlatısını kabul etmek ve sorgulamak arasındaki gergin ilişkiyi gösterir. Kuramsal çerçeve için travma çalışmalarından ve kısa öykü kuramından yararlanan bu makale, sonuç olarak Rebecca Makkai’nin Music for Wartime adlı kısa öykü derlemesinin, ailesel ve kültürel belleğin diyalektiği içinde kuşaklararası aktarım sorununu saptadığını ve biçimsel özellikleriyle bu sorunu simgesel olarak çözdüğünü ileri sürmektedir.
Rebecca Makkai’s short story collection Music for Wartime (2015) features thirdgeneration characters, like the author herself, who revisit the familial trauma narratives of the Second World War in Transylvania. The collection’s postmemorial dynamics therefore relies on the first generation’s lived experience mediated in transmission and the third generation’s new aesthetic concerns in reinterpreting them. However, the increasing generational distance in our postmemorial age has caused the traumatic narratives to reach the third generation by affiliative transmission at the same time as it has universalized and mystified the victim and the survivor. In Makkai’s collection, the fixed narratives mediated by the first generation and the past that is universalized by affiliative transmission demand a return to family narratives with a non-familial perspective. The collection’s unity is established by a form closer to a short story cycle. In accordance with the form, the stories sequentially reveal how the contemporary subject responds to familial and affiliative transmission. The collection’s intertwined dual structure encapsulates the strained connection between embracing and questioning the transmitted narratives. This article argues that, with its specific form, Rebecca Makkai’s Music for Wartime problematizes and symbolically resolves the question of intergenerational transmission within the dialectic of familial and affiliative memory.