JOURNAL OF ISTANBUL FACULTY OF MEDICINE-ISTANBUL TIP FAKULTESI DERGISI, cilt.87, sa.4, ss.327-333, 2024 (ESCI)
Amaç: Bu çalışmanın konusu hiperbarik oksijen (HBO2) tedavisinin açlık kan şekeri düzeyleri ve insülin direnci üzerindeki etkisidir. Çalışmanın amacı, HBO2 tedavisinin hem Diabetes Mellituslu (DM) hem de DM olmayan hastalarda periferik insülin direncini azaltmada etkili olup olmadığını araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Diyabeti olan ve olmayan 27 hastaya haftada beş gün, günde bir seans, 2,4 ATA basınçta, her biri aralarda 5 dakikalık hava molası verilen üç 25 dakikalık oksijen periyodu içeren 120 dakikalık 20 seans hiperbarik oksijen tedavisi uygulanmıştır. Hastalar DM olmayanlar ve DM olanlar olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. Hastaların 15'i diyabeti olmayan, 12'si ise tip 2 DM’liydi. Tedavinin başında ve sonunda glukoz, C-Reaktif protein (CRP), HbA1c, C-peptid (C-pep) ve Model Assessment Insulin Resistance (HOMA-IR) değerleri karşılaştırıldı. Bulgular: Tekrarlanan ölçümlerde, diyabetli hastalarda ortalama açlık kan şekeri seviyelerinde istatistiksel olarak anlamlı bir düşüş görülmüştür. DM olmayan hastalarda da tekrarlanan ölçümlerde ortalama açlık kan şekeri seviyelerinde azalma görüldü, ancak bu azalma istatistiksel olarak anlamlı değildi. DM’li hastalarda tekrarlanan ölçümlerde ortalama C-pep seviyesinde ve DM olmayan hastalarda tekrarlanan ölçümlerde ortalama insülin seviyesinde istatistiksel olarak anlamlı bir düşüş olmuştur. DM olan ve olmayan hastalarda tekrarlanan ölçümlerde hesaplanan HOMA-IR değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı bir düşüş vardı.
Objective: The subject of this study was to investigate the effect of hyperbaric oxygen (HBO2) therapy on fasting blood glucose levels and insulin resistance. The study investigated whether HBO2 therapy is effective in reducing peripheral insulin resistance in patients with and without Diabetes Mellitus (DM). Material and Methods: The study included 27 patients with and without DM who received hyperbaric oxygen therapy at a pressure of 2.4 ATA for 120 min per session with 5 min breaks in between three 25-minute O2 periods, one session per day, five days a week, for 20 sessions. Patients were divided into two groups: those without DM and those with DM. Fifteen patients did not have DM while 12 patients had DM Type 2. Glucose, C-Reactive protein (CRP), HbA1c, C-peptide, and Homeostasis Model Assessment Insulin Resistance (HOMA-IR) values were compared at the beginning and end of treatment. Results: In repeated measurements, there was a statistically significant decrease in the mean fasting blood glucose levels in patients with DM. Patients without DM also showed a reduction in the mean fasting blood glucose levels in repeated measurements, but this decrease was not statistically significant. There was a statistically significant decrease in the mean C-pep level in repeated measurements in patients with DM and the mean insulin level in repeated measurements in patients without DM. There was a statistically significant decrease in the HOMA-IR values calculated in repeated measurements in patients with and without DM.