Akademik Veri Yönetim Sistemi
İslami Araştırmalar, sa.18, ss.75-103, 2005 (Hakemli Dergi)
Bu çalışmada, Toshihiko Izutsu’nun God and Man in the Koran adlı eseri tercüme edildikten sonra, Türkiye’de Kur’ân araştırmalarında meydana gelen değişiklikler ve yapısal semantik uygulamaları ele alındı ayrıca bu metodun, Kur’an Araştırmalarına ne gibi etkileri olduğu incelendi. Çalışmada öncelikle Izutsu’nun Kur’an Araştırmaları ile ilgili eserleri kısaca tanıtıldıktan sonra, makalemize konu olan eserlerinde, Kur’an araştırmaları için önerilen yeni metodun ne olduğu tanıtıldı ve bilim adamlarının bu yeni dilbilimsel yaklaşımı eserlerinde nasıl uyguladıkları değerlendirmeye tabi tutuldu. Ancak bu çalışmaların Izutsu’nun adı geçen eserinin (eksik) tercümesine dayandığını ve temel bazı hatalarının var olduğunu gözlemledik. Bir disiplin olmasına rağmen semantikten bir metot olarak bahsedilmesi bu hataların en başında geleni idi. Uygulamalardaki eksikliklerin nedenlerini araştırdığımız da ise karşımıza şu sonuçlar çıktı:Yapısalcılığın anahtar kelimeleri Türkçe’ye yanlış tercüme edilmiş ve Izutsu’nun yapısal semantik uygulamasına konu olan eseri, teorik alt yapısı eksik olan aktarıcı/adaptasyoncu tarafından tabii olarak farklı bir kavramlaştırma (conceptualisation) yapılarak tercüme edilmiştir.
This study has focused on the application of Structural Semantics came onto the scene of Qur’anic studies in Turkey via Izutsu’s work, God and Man in the Koran: Semantics of the Koranic Weltanschaung. Despite the fact that Saussure was translated into the Turkish language in 1975 and has been taught in the social sciences at Turkish universities, we have found that Turkish scholars who seemingly apply structural semantics to the study of the Qur’an, in fact do not directly adopt this method from Saussure or from applications in Biblical studies. Instead, they have been coping from Izutsu’s (mis)-translated book and semantics has been presented as a particular method rather than a discipline that consists of different methods. The reasons for the misapplication of structuralism might be that there are many mistranslations of key terms which led to quite serious misunderstandings of structuralism/semantics and that in the 1970s Qur’anic studies in Turkey had still not been exposed to Western critical theories. Because of this lack of theoretical inspirations, the translator and the transmiter, Süleyman Ateş, used terms that were recognizable only to him but not to the original discipline of semantics.