Giriş: Klinik öğrenme hemşirelik eğitiminin önemli bir parçasıdır. Klinik eğitim sırasında öğrencilerin çeşitli sorunlarla karşılaşmaktadır. Klinik danışmanların davranışları ve tutumları da öğrencilerin klinik öğrenmesini etkilemektedir. Amaç: Bu çalışmanın amacı hemşirelik öğrencilerinin klinik eğitimini kolaylaştırıcı faktörlerin belirlenmesidir. Yöntem: Hemşirelik öğrenicilerinin klinik eğitiminde kolaylaştırıcı faktörlerin belirlenmesi için niteliksel araştırma yöntemi kullanılmıştır. Veriler niteliksel araştırma yöntemlerinden biri olan “odak grup görüşme yöntemi” ile toplanmıştır. Araştırmaya 3.sınıf klinik uygulamasını tamamlamış, gönüllü olan öğrenciler katılmıştır. 8 kişilik, 5 grup olmak üzere 40 öğrenci ile görüşmeler yapılmıştır. Bulguların analizinde “içerik analizi” yöntemi kullanılmıştır. Daha sonra ham veriler kodlanarak tema ve alt temalar oluşturulmuştur. Araştırmada elde edilen veriler sonucunda “klinik çevre, ekip çalışması, danışman ve hasta” olmak üzere dört ana tema elde edilmiştir. Bulgular: Öğrenciler klinik ortamda ekip üyeleri ile iyi ilişkilerinin olmasının öğrenmelerini olumlu etkilediğini belirtmişlerdir. Kendilerini ekibin üyesi olarak hissettiklerinde daha çok motive olduklarını ve öğrenmeye daha istekli olduklarını vurgulamışlardır. Danışmanları ile iletişimlerinin de klinik performanslarını büyük ölçüde etkilediğini ifade etmişlerdir. Sonuç: Araştırmanın sonuçları klinik ortamdaki olumlu deneyimlerin öğrencilerin öğrenmelerine çok büyük olumlu etkisinin olduğunu göstermiştir. Bu çalışmadan elde edilen veriler hemşirelik öğrencilerinin klinik eğitimini kolaylaştırmak amacı ile kullanılabilir.
Background: Clinical practice is a vital component of the nursing education. Nursing students encounter the problems in clinics. The attitudes and knowledge of mentors influence student learning too. Objectives: The aim of this study was to identify the facilitating factors in clinical education for nursing students. Method : Data were collected via the focus group interviews. The study included 40 nursing students who completed their third year at school. Transcripts of the interviews were coded. Data obtained were categorized under the headings clinical environment, team work, mentors and patients. Results: Analysis showed that students believed having a good relationship with the staff had a positive effect on clinical learning. They were more motivated to attend clinical when they felt that they were a member of the team. The students also believed that their communication with mentors had a great effect on their clinical performance. Conclusion: Although limited to one school, this study shows that positive experiences, such as feeling being a member of the health-care team, having good communication with team members and mentors. The information gained from this study can assist in improving clinical education.
