Sıradan şeylerin belleği: Türkiye’de bir koruma alanında yerleşme, maddi dünya, peyzaj


Creative Commons License

Büyüksaraç G.

Toplum ve Bilim, cilt.154, sa.4, ss.5-34, 2020 (Hakemli Dergi)

  • Yayın Türü: Makale / Tam Makale
  • Cilt numarası: 154 Sayı: 4
  • Basım Tarihi: 2020
  • Dergi Adı: Toplum ve Bilim
  • Derginin Tarandığı İndeksler: Historical Abstracts, Political Science Complete, Social services abstracts, Sociological abstracts, Worldwide Political Science Abstracts
  • Sayfa Sayıları: ss.5-34
  • İstanbul Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Bu makale, Köprülü Kanyon Milli Parkı ile ilgili araştırma bulguları üzerinden Türkiye’de bir koruma alanında insan-çevre ilişkisini sorunsallaştırarak, toplumsal yaşamın mekânsallığını ve maddeselliğini tartışmaktadır. Parkın ekolojik, kültürel ve ekonomik değerler biçilen unsurlarından çok, hegemonik koruma perspektifinin kenarda köşede bıraktığı, görünmez kıldığı şeylere, gündelik yaşamın sıradan şeylerine, özellikle de harap olmuş, bazen kullanılmadan eskimiş materyal formlara odaklanmaktadır. Yerel toplululuğun barınma ve geçim pratiklerinin somutlaştığı bu maddi dünya, bir miras peyzajını iç içe geçmiş toplumsal pratiklerin ve zamansallıkların birlikteliği olarak kavramsallaştırmamızı sağlar ve aynı zamanda, yöreye dair başka hikayeleri duyulur kılar. Materyal bağlam, mekânın sakladığı farklı hikayelere işaret ederek, peyzajın metinsel çeşitliliğini, bir başka deyişle, farklı bellekler, farklı anlamlar üretme gücünü ve barındırdığı simgesel ihtilafları açığa çıkarmaktadır. 

This article discusses the materiality and spatiality of social life, problematizing the human-environment relationship in a conservation area in Turkey, based on research findings regarding the Köprülü Kanyon National Park. Rather than the ecological, cultural and economic values of the park, the discussion is focused on things that the hegemonic conservation perspective has marginalized and made invisible, the ordinary things of everyday life, particularly the material forms that have been used and damaged, and sometimes worn-out without having been used. This material world, in which the dwelling and subsistence practices of the local community are embodied, enables us to conceptualize a heritage landscape as an assemblage of intertwined social practices and temporalities, and also renders the other stories of the region audible. The material context reveals the textual diversity of a landscape, in other words, the potential of the landscape to generate different memories, different meanings, and the symbolic conflicts it contains, by pointing to the different stories that the space harbours.