288/901 yılında Malazgirt’te doğan Ebû Ali el-Kâlî, Musul’daki tahsilinin ardından hayatının önemli bir kısmını Bağdat’ta geçirmiş ve burada Arap diline dair ileri seviyede müktesebat elde etmiş bir dil âlimidir. Dil, edebiyat ve şiirdeki yetkinliğinin yeterince takdir görmediği düşüncesiyle yirmi üç yıl yaşadığı Bağdat’tan 328/941 yılında ayrılarak Endülüs’ün başkenti Kurtuba’ya (Córdoba) yerleşen Ebû Ali el-Kâlî, 356/967 yılında ölümüne kadar hayatının yirmi beş yılını Endülüs’te yaşamıştır. Ebû Ali el-Kâlî’nin Endülüs’e gidişi, buradaki dil çalışmalarının seyri açısından bir dönüm noktası teşkil etmiştir. Zira dile dair yaklaşımıyla, Arap dilinin iki önemli mektebinden biri olan Basra dil mektebine mensup olduğu kabul edilmekle birlikte, Arap dilinin diğer önemli mektebi olan Kûfe dil mektebine mensup âlimlerden de ders almış, bir bakıma bu iki mektebi ilmî şahsiyetinde birleştirmişti. Bağdat’taki uzun ikameti boyunca çeşitli hocalardan Arap dilinin yapısı, edebiyat ve şiire dair çok sayıda eser okumuş olan Ebû Ali el-Kâlî’nin Endülüs’teki dil çalışmaları üzerindeki belirleyici etkisinin temelinde yerleştiği Kurtuba’da çok sayıda öğrenci yetiştirmesi ile Arap diline dair kendi telifleri bulunmaktaydı. Bu çalışmada Ebû Ali el-Kâlî’nin Endülüs’e gelişine kadarki dönemde Endülüs’teki dil çalışmalarına genel hatlarıyla temas edilerek bu önemli dil âliminin Endülüs’teki dil çalışmalarına yapmış olduğu katkılar ve bu alanda bıraktığı etkiler ele alınacaktır.