Geçmişten günümüze süregelen bağlanma faktörü ve bağlanma ihtiyacı, üzerine geliştirilen birçok çalışma sayesinde çeşitli bağlanma stillerinin varlığının keşfedilmesini sağlamıştır. Psikoloji, nöropsikoloji, psikiyatri ve iletişim alanında çalışan birçok araştırmacı ve teorisyen; bağlanma stillerini tanımlamıştır. Bağlanma stilleri, bebeklik ve yetişkinlik dönemi olmak üzere iki farklı gruba ayrılmaktadır. Özellikle yetişkin bağlanma stillerinin, çeşitli değişkenlerle ilişkisi üzerine yapılmış birçok araştırma mevcuttur. Bu çalışmada; Türkiye’de yapılmış olan yüksek lisans, doktora ve tıpta uzmanlık tezlerinden elde edilmiş olan veriler kullanılmıştır. Bu doğrultuda bu çalışmanın kapsamını 2015-2021 yılları arasında YÖK Ulusal Tez Merkezi’nde yayınlanmış olan yetişkin bağlanma stillerini işleyen yüksek lisans, doktora ve tıpta uzmanlık tezleri oluşturmaktadır. Bu bulgular değerlendirilip demografik değişkenler, duygusal zeka, zihinsel beceriler, benlik algısı, duyguları ifade etme, empati kurma, kıskançlık, anksiyete, depresyon, yas süreci, olumsuzluklarla başa çıkma becerisi, çeşitli ruhsal değişkenler, aile ve ebeveynlerle olan ilişki, romantik ilişki doyumu, cinsellik ve evcil hayvanla olan etkileşim gibi birçok iletişimsel değişkenin; 4 tür yetişkin bağlanma stili üzerinde kişilerarası iletişime nasıl yön verdiği tartışılmıştır. Bu çalışmanın amacı; Türkiye’de yapılmış olan yüksek öğrenim tezlerine ait yetişkin bağlanma stilleri araştırmalarından elde edilen bulguların, kişilerarası iletişim açısından değerlendirilmesidir. Bağlanma stillerinin çeşitli değişkenler üzerinden incelendiği tez araştırmalarından elde edilen verilerin, kişilerarası iletişime nasıl yön verdiği araştırılmıştır. Bu makalede veri toplama yöntemi olarak tarama yöntemi kullanılmıştır.