Amaç: Diş eti sağlığını korumak için ideal bir anatomik bileşen yapışık diş etidir. Yapışık diş eti bölgesinin artırılması, modifiye apikale repozisyone flep (MARF) ve serbest diş eti grefti (SDG) gibi öngörülebilir cerrahi yöntemler kullanılarak elde edilebilir. Yöntemler: Bu çalışmaya sistemik ve periodontal açıdan sağlıklı 15 (kadın) hasta dahil edildi. Alt çenede diş eti çekilmesi bulunan, kemik dehisensi olmayan, yapışık diş eti minimum 0,5 mm ile maksimum 1,5 mm arasında değişen toplam 21 dişin tedavisi SDG ve MARF teknikleri ile gerçekleştirildi. Bu prosedürler rastgele seçilmiştir. Sondalamada cep derinliği, diş eti çekilmesi, klinik ataşman kaybı, sondalamada kanama indeksi, yapışık diş eti genişliği (YDG), keratinize doku genişliği ve plak indeksi değerleri cerrahi işlem öncesinde kaydedilerek 3. ay, 1. ve 2. yılda tekrarlandı. Bulgular: Hem SDG hem de MARF gruplarında başlangıçta, 3. ayda, birinci ve ikinci yılda diş eti çekilme seviyelerindeki değişiklikler istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0,001; p<0,05). Hem MARF hem de SDG gruplarında başlangıçta, 3 ayda, birinci ve ikinci yılda YDG düzeylerinde gözlenen değişiklikler istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0,001; p<0,05). Sonuç: Her iki tekniğin de uzun vadede keratinize doku genişliğinde ve yapışık diş eti miktarında istatistiksel olarak anlamlı bir artışa neden olduğu gösterilmiştir.
Objective: An ideal anatomical component for maintaining gingival health is the attached gingiva. Increasing the width of the attached gingiva can be achieved using the predictable surgical methods of the modified apically repositioned flap (MARF) and the free gingival graft (FGG). Methods: Fifteen (female) systemically and periodontally healthy patients were enrolled for this study. The treatment of a total of 21 teeth with recession in the lower jaw, absence of bone dehiscence, and attached gingiva ranging from a minimum of 0.5 mm to a maximum of 1.5 mm was conducted through FGG and modified apical positioned flap techniques. These procedures were randomly selected. Pocket depth on probing, gingival recession (GR), clinical attachment loss, bleeding index on probing, attached gingival width (AGW), keratinized tissue width and plaque index values were recorded before the surgical procedure and repeated at the 3rd month, 1st and 2nd years. Results: The changes in GR levels at baseline, 3 months, first and second year in both the FGG and MARF groups were statistically significant (p=0.001; p<0.05). The changes observed in AGW levels at baseline, 3 months, first and second year in both MARF and FGG groups were statistically significant (p=0.001; p<0.05). Conclusion: Both techniques have been shown to result in a statistically significant increase in the width of keratinized tissue and the amount of attached gingiva in the long term.
