Juvenil İdiopatik Artrit Tedavisinde Biyolojik İlaç Değişimi: Gerçek Yaşam Verisi


KARADAĞ Ş. G., TANATAR A., DEMİRKAN F. G., AKTAY AYAZ N., SÖNMEZ H. E., ÇAKAN M., ...Daha Fazla

Türk Pediatri Kurumu 2020 Buluşması – Güncelleme Toplatısı, İstanbul, Türkiye, 25 - 29 Ekim 2020, cilt.55, ss.25

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Cilt numarası: 55
  • Basıldığı Şehir: İstanbul
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.25
  • İstanbul Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

GİRİŞ: Biyolojik ilaçlar romatolojik hastalıkların tedavisinde çığır

açmışlardır. Ancak halen bir grup hasta ilk basamak olarak başlanan

biyolojik ajana yeterli yanıtı veremez ya da zaman içinde

ilacın etkinliği azalır. Bu durumda başka bir biyolojik ajanla tedaviye

geçilmesi önerilmektedir ancak bu konu ile ilgili yapılmış

gerçek yaşam verisi yoktur. Bu çalışmada bir biyolojik tedaviden

başka bir biyolojik tedaviye geçtiğimiz HASTALAR veklinik yanıtları

özetlenecektir.

YÖNTEM: 2010-2019 yılları arasında JİA tanısı almış ve biyolojik

tedavi kullanmış hastalar çalışmaya dâhil edildi. Bu hastalar

içinde biyolojik tedavi değişikliği yapılanlar ile yapılmayanlar

arasındaki demografik, klinik, laboratuvar özellikleri ve ilaç etkinlik-

güvenlilik durumları karşılaştırıldı.

SONUÇLAR: Çalışmaya ortanca takip süreleri 40 (8,5-169) ay

olan 91 (%47,6) kız ve 100 (%52,4) erkek olmak üzere 191 biyolojik

tedavi uygulanan JİA hastası dahil edildi. Ortalama yaş

ve tanı yaşları sırasıyla 12,8±4,4 ve 9,1±4,9 idi. JIA alt tipleri;

oligoartiküler JİA(oJİA) (n=79,%41,3), entezit ilişkili artrit (EİA)

(n=52,%27,2), poliartiküler JİA(pJİA) (n=39,%20,4), sistemik

JİA (sJIA) (n=14,%7,3), and psöriatik artrit (pSA) (n=7,%3,7) olarak saptandı. Tanıdan sonra biyolojik ilaç başlama süresi ortanca

14 (2-66) aydı.İlk uygulanan biyolojik tedaviler etanersept

(n=116,%60,7), adalimumab (n=49,%25,7), tosilizumab

(n=18,%9,4), anakinra (n=6,%3,1) ve infliksimab (n=2,%1,1)

idi. Hastaların biyolojik ilaç değişimi öncesi özellikleri Tablo-1’de

özetlenmiştir.

Biyolojik tedavi 37 (%19,4) hastada ortanca 10,5 (1-38) ay sonra

değiştirildi. Biyolojik tedavi değiştirilenlerde değiştirilmeyenlere

göre JİA alt tipleri farklı saptandı (p=0.001); ilaç değişikliği

yapılan hastaların alt tipleri; oJİA (n=15; uzamış oJIA=4, persistan

oJIA=11), pJIA (n=9;), sJIA (n=7), EİA (n=5), and pSA

(n=1). Hastalık başlangıcında steroid tedavi uygulaması ihtiyacı

(p<0,001), DMARD değişim ihtiyacı (p=0,01) ve üveit sıklığı

(p=0.04) biyolojik tedavisi değiştirilenlerde daha fazla idi, Dokuz

hastada biyolojik tedavi birden fazla kez değiştirildi. Çoklu değişim

yapılanlarda 1 kez değiştirilenlere göre ilk biyolojik tedavi başlangıcından

sonraki 6.ay değerlendirmelerindeki aktif eklem sayılarının

(p=0,01),VAS, (p=0,003 ve p=0,02) ve JADAS71(p=0,003)

skorlarının daha yüksek olduğu gözlendi. Tablo-2’de biyolojik tedavi

değişim özellikleri gösterilmiştir.

TARTIŞMA: Bu çalışmada biyolojik tedavi alan hastaların özelliklerini,

biyolojik değişim sıklığını, değişim paternlerini ve nedenlerini

ortaya koymayı amaçladık. Uzamış oJİA, poliartiküler seyirli

sJİA ve pJİA hastalarında hastalık aktivitelerinin yüksek olduğu,

diğer alt tiplere göre daha destruktif seyredebildiği bilinmektedir.

Bu çalışmada biyolojik tedavi değişiminin en çok bu alt tiplerde

olduğunu, birden fazla biyolojik tedavi değiştirilenlerde ise 6.aydaki

hastalık aktivite skorlarının ve aktif eklem sayılarının daha

fazla olduğunu gösterdik. Bu tip hastalarda kalıcı deformiteleri

engellemek ve steroid yan etkilerinden kaçınmak için klinik remisyon

hedeflenmeli, biyolojik tedavi değişimi uzun süre beklenmeden

planlanmalıdır