Tip 2 diyabet fiziksel aktivite düzeyini etkiler mi?


KAYA MUTLU E., YELDAN İ., SATMAN İ.

I. Ulusal Diyabette Fizyoterapi Kongresi, İzmir, Türkiye

  • Yayın Türü: Bildiri / Tam Metin Bildiri
  • Basıldığı Şehir: İzmir
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • İstanbul Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

 

TİP 2 DİYABET FİZİKSEL AKTİVİTE DÜZEYİNİ ETKİLER Mİ?

Ebru Kaya Mutlu¹, İpek Yeldan¹, İlhan Satman²

¹ İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Fakültesi, Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü

² İstanbul Üniversitesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Diyabet Bilim Dalı

Amaç: Fiziksel aktivite düzeyi ve modelinin bireysel özellikler gösterdiği ve sağlığın iyileştirilmesindeki önemi bilinmektedir. Çalışmamızın amacı, Tip 2 diyabet hastalığında fiziksel aktivite düzeyini incelemekti.

Gereç ve Yöntem: Çalışma grubumuz İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı Diyabet polikliniğe başvuran 35-65 yaş aralığında Tip 2 diyabet tanısı almış komorbiditesi olmayan 58 kişiden ve 50 sağlıklı kontrolden oluşmaktaydı. Her iki gruba sosyodemografik ve hastalığa özel veri formu,  Fiziksel Aktivite Değerlendirme Anketi (FADA) uygulandı. İstatistiksel analizler SPSS 15.0 programı kullanılarak yapıldı. Grupların değerlendirme sonuçları independent sample t-test ile karşılaştırıldı.

Bulgular: Çalışma grubumuzun yaş ve beden kitle indeksi (BKİ) ortalamaları sırasıyla Tip 2 diyabet grubunda 49.00±7.66 yıl ile 28.44±4.29 kg/m² ve kontrol grubunda 51.28±7.69 yıl ile 28.20±5.37 kg/m² idi. Gruplar arasında yaş, BKİ ve eğitim durumu açısından anlamlı farklılık bulunmadı (p>0.05). Tip 2 diyabet grubunda hastalık yılı ortalamaları 9.19±6.93 yıl idi. Fiziksel aktivite düzeyi ortalamaları, Tip 2 diyabet grubunda 237.80±32.20 met/hafta ve kontrol grubunda ise 286.60±50.51 met/hafta idi. Tip 2 diyabet grubunda kontrol grubuna göre fiziksel aktivite düzeyi anlamlı olarak düşük bulundu (p=0.000).

Sonuç: Çalışmamızın sonucunda Tip 2 diyabet tanılı kişilerde fiziksel aktivite düzeyinin düşük olduğu gösterilmiştir. Bu popülasyonda sekonder problemleri azaltmak amacıyla fiziksel aktiviteyi arttırmaya yönelik programların planlanması ve katılımların cesaretlendirilmesi gerektiği sonucuna vardık.

Anahtar Kelimeler: Tip 2 diyabet, fiziksel aktivite, inaktivite

 

DOES TYPE 2 DIABETES AFFECT LEVEL OF PHYSICAL ACTIVITY?

Ebru Kaya Mutlu¹, İpek Yeldan¹, İlhan Satman²

¹ Istanbul University, Faculty of Health Sciences, Division of Physiotherapy and

Rehabilitation, Istanbul,Turkey

² Istanbul University, Medical Faculty of Istanbul, Department of Internal Medicine, Division of Diabetes

Purpose: It is known that level of physical activity and its model have individual characteristics and  its importance in the promoting of health. Aim of our study was to investigate level of physical activity in Type 2 diabetes.

Material and Method: Our study group consisted of 58 patients who admitted to Diabetes Clinic of İstanbul University, Medical Faculty of Istanbul Department of Internal Medicine and  were diagnosed Type 2 diabetes without comorbidity and 50 healthy controls aged 35-65 years. Socio-demographic and disease-specific data form, Physical Activity Assessment Questionnnaire (PAAQ) were applied both of groups. Statistical analyses was performed using SPSS 15.0 program. Assessment results of groups were compared by independent sample t-test. 

Results: Mean age and BMI of our study group were, respectively, 49.00±7.66 years and 28.44±4.29 kg/m² in Type 2 diabetes group and 51.28±7.69 years and 28.20±5.37 kg/m² in control group. There was no significant difference between groups in respect of age, BMI and education level. Mean duration of illness in Type 2 diabetes was 9.19±6.93 years. Mean level of physical activity were 237.80±32.20 met/week in diabetes group and 286.60±50.51 met/week in control group. Type 2 diabetes group had significantly lower levels of physical activity than the control group (p=0.000).

Conclusion: As a result of this study, it has been shown that people diagnosed Type 2 diabetes mellitus had low level of physical activity. We conclude that it is needed the planning of programs to increase physical activity and to encourage for participation in order to reduce secondary problems in this population.

Key Words: Type 2 diabetes, physical activity, inactivity