İstanbul Kültür Üniversitesi V. Uluslararası Türk Dili ve Edebiyatı Öğrenci Kongresi TUDOK 2014, İstanbul, Turkey, 23 - 24 June 2014, pp.111-131
The
word groups that occur with intent to strenghten and reinforce the meaning, with
the result of following the synonyms, homoionyms and antonyms one another, are
called repetition group.
The repetition groups that we have gone
through the study which is called Orkhun Monument of Muharrem Ergin are classified
under four titles in view of their meanings. These are; synonyms (arkış tirkiş, yabız yablak),
homoionyms (eçüm apam, işig küçüg)
and antonyms (ilgerü kurıgaru,
ot sub, kök yir). They are classified in view of their structures and formation.
These are; possessive suffix (ilin
törüsin, altunın kümüşin), case suffixes (sabı ötügi, içre taşra), verbal adverb (toru ölü, itip yaratıp), finite verbs (alkındıġ arıltıg, tirmiş kubramış). In
point of word type they are noun, adjective, adverb, verb and in view of
function, they are classified as subject, complement, object, verb.
Repetition groups have an important
role in forming of style features that are
used in Orkhun Monuments. Repetition types that serve for aesthetics side of
language, are used as style feature and for
this reason repetition types that are formed with different methods are existing.
This repetition groups that bring consonance to the expression in the Bilge
Khagan Monument are frequently used and enrich the expression strenght.
Repetitions that we have identified in the Bilge Khagan Monument is emphasized on meaning way rather than form and it has been studied how it has effected expression of the monument. In this report, repetition groups that constituted language and style features of Orkhun Monuments but except for the usual repetititon structures are going to be presented.
Anlamı
kuvvetlendirmek, pekiştirmek ve güçlendirmek amacıyla eş, yakın ve zıt anlamlı
kelimelerin birbirini takip etmesi sonucunda meydana gelen kelime gruplarına tekrar grubu denir.
Tekrar grubu pek çok araştırmacı
tarafından "ikileme, ikizleme, kelime koşması, hendiadyoin, pekiştirme,
katmerleme, yineleme, parça ikilemesi" gibi çeşitli adlar altında ele
alınıp incelenmiştir. Bu yazıda, öncelikle Türkçenin tarihsel ve çağdaş
lehçelerinde kullanılan "tekrar grubu" gramer kategorisinin
adlandırılması meselesi üzerinde durulacak akabinde Türk-Runik yazı sistemi ile
yazılmış eserlerden olan Orhun Âbideleri'nin
Bilge Kağan metninde yer alan tekrar grupları, anlam, şekil, tür ve görevleri
açısından tasnif edilerek incelenecektir.
Muharrem Ergin'in Orhun Âbideleri adlı eserinden
taradığımız tekrar grupları anlamlarına göre eş (arkış tirkiş, yabız yablak), yakın (eçüm apam, işig küçüg) ve zıt (ilgerü kurıgaru,
ot sub, kök yir); yapı ve kuruluşlarına göre iyelik (ilin törüsin, altunın kümüşin), hâl (durum) ekli (sabı ötügi, içre taşra) vb., zarf-fiil (toru ölü, itip yaratıp), çekimli
fiillerden (allkndıg arıltıg,
tirmiş kubramış) kurulu
vb.; sözcük türü bakımından isim, sıfat, zarf, fiil; görev bakımından ise özne,
nesne, tümleç, yüklem olmak üzere toplam dört başlık halinde tasnif edilmiştir.
Orhun Âbideleri'nde kullanılan üslûp
özelliklerinin biçimlenişinde tekrar gruplarının önemli bir rolü vardır. Dilin
estetik boyutuna hizmet eden, üslûp özelliği olarak kullanılan ve bu nedenle farklı
yöntemlerle kurulan tekrar türleri de mevcuttur. Bilge Kağan Âbidesi'nde
anlatıma âhenk katan bu tekrar grupları çok sık kullanılmakta ve ifade gücünü zenginleştirmektedir.
Bilge Kağan Âbidesi'nde tespit
ettiğimiz söz konusu tekrarların, şekilden ziyade anlam yönü üzerinde durulmuş ve
âbidenin anlatımını ne derece etkilediği araştırılmıştır. Bu bildiride
alışılagelmiş tekrar yapılarının dışındaki Orhun Âbideleri'nin dil ve üslûp
özelliklerini teşkil eden tekrar grupları ortaya konulacaktır.