Kökleri   antik   çağlara   kadar   dayandırılmasına,   günümüze   kadar   Türk   ve   dünya müziklerinin  tarihsel  sürecinde  önemli rolü  olmasına  rağmen,  darbuka  ve  icrası müzikoloji çalışmalarında kapsamlı ele alınmamıştır. Müzikal tekniğin ustadan çırağa sözlü aktarım ve görsel öğrenim geleneği ile iletilmiş olduğu tespit edilmiştir. Toprak darbuka  çalgısı  üzerinde  şekillenen,  darbuka  icracısı  Mısırlı  Ahmet’in  geliştirdiği tekniğin icra bağlamında analiz edildiği kısımlar vurgulanmaktadır. Tarihsel süreç içerisindeki  kültürel  değişimler  ve  uygarlıkların  gelişmesine  paralel  olarak,  çalgının ortaya çıkış süreci değişim göstermiştir. Materyali, icra tekniğinin değişimine etki eden en önemli faktör olmuştur. İcra analizine vurgu yapılmasının sebebi, toprak darbuka ile Mısırlı Ahmet tekniği arasındaki bağın önemi ile icra yapısıdır. Müzik teorisi disiplini düzleminde inceleme ve değerlendirme yapılması çalışmanın temel amaçları arasındadır. Çalışmanın belirleyici öğelerinden biri, darbuka icracısı olarak tekniği dünyada “split- finger technique” olarak bilinen, darbuka çalgısının icrasında yepyeni bir sayfa açan tekniğin analitik olarak incelenmesidir. Tekniğe dair hareketleri belirlemeye hizmet eden sembolik işaretlerle, standart tespit oluşturulması hedeflenmiştir. İncelenen metodik yaklaşımlarda   herhangi   modern   notalama   sistemine   göre   oluşturulmuş   kapsamlı notasyona rastlanmadığından, tekniğe özgü vuruş ve hareketlerin oluşturduğu ritmik motiflerin  notaya  alınmasında  tanımlayıcı  ifadeler  kullanılarak,  teknik  çerçevesinde çalgının  nasıl  icra  edildiğini  tanımlayan özel  işaretlere  başvurulmuştur.  Çalgıya  dair vuruşlardan türemiş ritimler yaygın geleneksel gösterimlerinden faydalanılarak, Mısırlı Ahmet tekniğinin etkileri ile birlikte analiz edilmiştir.