Türkiye’de belirli bir göç politikasından bahsedilememekle birlikte, her dönemin koşullarına bağlı olarak göç konusunda kısa vadeli politikalar geliştirilmiştir. Türkiye’nin göç politikalarındaki kırılma, Arap Ayaklanmaları’nın ardından yaşanan kitlesel göç hareketleriyle birlikte başlamıştır. Bu dönemde Türkiye, göçmenler için hem hedef hem de transit ülke haline gelmiş; buna paralel olarak gerçekleştirilen yasal düzenlemeler sonucunda, Türkiye’deki göçmen nüfusu önemli ölçüde artmıştır. Bu çalışmanın amacı, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan itibaren göç yönetiminin yasal çerçevede nasıl şekillendiğini ve bu süreçteki süreklilik ile kopuşları tespit etmektir. Araştırma, Arap Ayaklanmaları’nın ardından Türkiye’nin göç politikalarında köklü bir paradigmatik değişim gerçekleştiğini savunmaktadır. Çalışmada, Türkiye Cumhuriyeti’nin yasaları birincil kaynak olarak, göç konulu akademik literatür ise ikincil kaynak olarak kullanılarak doküman analizi yöntemiyle bir inceleme yapılmıştır.
Although a specific migration policy cannot be identified in Türkiye, short-term policies have been developed based on the conditions of each period. The turning point in Türkiye’s migra- tion policies began with the mass migration movements following the Arab Uprisings. During this period, Türkiye became both a destination and a transit country for migrants. As a re- sult of the legal regulations made in this period, the migrant population in Türkiye increased significantly. The aim of this study is to examine how migration management in Türkiye has evolved within the framework of legal regulations since the establishment of the Republic, and to identify the continuities and ruptures in this process. The research argues that a profound paradigmatic shift occurred in Türkiye's migration policies following the Arab Uprisings. In the study, the laws of the Republic of Türkiye are used as primary sources, while academic li- terature on migration is employed as secondary sources, and document analysis methodology is applied.
