Soybağı karışıklığını engellemek amacıyla sadece kadınlar için varlığını sürdüren bekleme süresi düzenlemesinin, güncel tıbbi gelişme- ler ve TMK’nın babalık karinelerine ilişkin hükümleri karşısında gerekli olup olmadığı tartışmalıdır. Anayasanın kanun önünde eşitlik ilkesi bağ- lamında sadece kadının yeniden evlenmek için üç yüz gün beklemesi veya hâkime başvurup bekleme süresini kaldıran bir karar almasının zorunlu olmasının hukuken geçerliliği bu çalışmanın ana araştırma soru- su olacaktır. Bu doğrultuda; öncelikle evlenme engelleri arasında sayılan kadın için bekleme süresinin TMK’da nasıl ve hangi gerekçelerle düzen- lendiği incelenecek; kanunun sadece kadınlar açısından bir evlilik engeli niteliğinde olan bu düzenlemesinin varlık nedeni tartışmaya açılacaktır. Bekleme süresi düzenlemesinin insan hakları belgelerinin denetim or- ganlarınca kadın-erkek eşitliğinin, ayrımcılık yasağının ve özel hayatın korunması hakkının ihlali niteliğini haiz bir düzenleme olarak görülüp görülmediği son bölümde, özellikle AİHM’in 2023 yılında verdiği Nurcan Bayraktar kararı ekseninde ele alınacaktır. Son olarak ise güncel hukuki gelişmeler de dikkate alınarak olması gereken hukuk açısından öneriler getirilecektir. Bu analizler yapılırken karşılaştırmalı hukuk ana- lizlerinden; ulusal ve uluslararası mahkeme kararlarından yararlanılacaktır.
Given the developments in medicine and the Civil Code’s (TCC) rules on presumed paternity, it is questionable if the waiting period— which continues to exist only for women—is still required to avoid un- certainty over paternity. This study’s main focus will be on whether it is appropriate for a woman to have to wait three hundred days before get- ting married again or whether she can petition a court for a ruling to shorten the waiting period in light of the Constitution’s guarantee of equality before the law. The primary research topic of this study will be the legal validity of the obligation for a woman to wait for three hundred days to remarry, or to appeal to a judge to obtain a decision lifting the waiting period in light of the Constitution’s guarantee of equality before the law. In this context, first of all how and on what grounds the waiting period for women, which is considered among the obstacles to remarri- age, is regulated under the TCC will be analyzed; the raison d’être of this regulation, which is a marriage obstacle only for women, will be argued. The final section will address whether the supervisory bodies of human rights documents view the waiting period regulation as a viola- tion of women's equality, the right of the protection of private life, and the prohibition against discrimination. This will be particularly relevant in light of the ECtHR’s Nurcan Bayraktar decision in 2023. Lastly, kee- ping in mind the recent legal developments, recommendations will be made in amending the existing laws. Comparative law analyses, as well as national and international court decisions will be utilized for these analyses,.
