Akademik Veri Yönetim Sistemi
JAREM, cilt.2019, sa.9, ss.6-13, 2019 (Hakemli Dergi)
Amaç: Glutaminin (GLN); asit–baz dengesi, protein dönüşümü ve amonyak metabolizmasının düzenlenmesinde, katabolik durumlarda ve immun sistemin güçlenmesinde önemli görevleri bulunmaktadır. Klinik ve ekonomik olarak birçok problem yol açan oral mukozal lezyonların önlenmesi, bakımı ve tedavisi önemlidir. Bu deneysel hayvan modelinde; topikal ve sistemik yolla (enteral, parenteral) uygulanan GLN’nin travmatik oral mukozal lezyonlarda pozitif ve farklı etkilerinin ortaya çıkarılması amaçlandı.
Yöntemler: Bu çalışmaya 21 Wistar Albino sıçan dâhil edildi ve 4 gruba ayrıldı. Tüm sıçanlara intraperitoneal anestezi uygulamasından sonra ağız içerisinde travmatik oral mukozal lezyon oluşturuldu. Kontrol grubunda; travmatik oral mukozal lezyon oluşturuldu ve tedavi uygulanmadı. Çalışma gruplarında; GLN tedavisi parenteral, enteral ve topikal yollarla uygulandı. Travmatik oral mukozal lezyonun iyileşmesi makroskopik olarak gözlendi. Sıçanlar sakrifiye edildikten sonra biyopsiler alınarak histopatolojik ve biyokimyasal olarak değerlendirildi.
Bulgular: Biyopsilerin histopatolojik incelenmesinde; akut inflamasyon açısından kontrol grubu ile parenteral/topikal gruplar arasında, epitelyal proliferasyon açısından kontrol ve parenteral gruplar arasında, fibrosis açısından kontrol ve topikal gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptandı. Biyokimyasal analizlerde; yalnızca malondialdehit düzeyleri açısından kontrol ve enteral gruplar arasında anlamlı bir farklılık görüldü (p<0,02).
Sonuç: Glutaminin (GLN) takviyesinin travmatik oral mukozal lezyonların tedavisinde olumlu etkisi olduğu görüldü. GLN’nin parenteral yol ile verilmesi topikal ve enteral yol ile verilmesine kıyasla daha iyi sonuç verdiği görüldü. Buna rağmen, GLN’nin parenteral yol ile verilmesi topikal ve enteral yol ile verilmesine kıyasla daha iyi sonuç verdiği görüldü.
Anahtar kelimeler: Deneysel çalışma, glutamin, oral mukozit, travmatik yara
Objective: Glutamine (GLN) plays an important role in the regulation of acid–base balance, protein turnover, ammonia metabolism, catabolic situations, and immune system enhancement. The prevention, treatment, and care of oral mucosal lesions are very important in terms of leading to several clinical and economic problems. The aim of the present study was to investigate the positive and different effects of GLN on traumatic oral mucosal lesions by its administration via the topical or systemic (enteral and parenteral) route.
Methods: Twenty-one Wistar albino rats were included in the experimental study and divided into four groups. Traumatic oral mucosal lesions were created in all rats after the intraperitoneal administration of anesthesia. In the control group, traumatic oral mucosal lesions were created and no treatment was applied. In the study groups, GLN was applied via the parenteral, enteral, and topical routes. Healing of lesions was macroscopically observed on high-resolution photographs. Rats were sacrificed, and biopsies were obtained for histopathological and biochemical evaluations.
Results: In histopathological evaluations of the biopsies, a significant difference was observed between the control and parenteral/topical groups for acute inflammation, between the control and parenteral groups for epithelial proliferation, and between the control and topical groups for fibrosis. In biochemical evaluations, only malondialdehyde levels had a significant difference between the control and enteral groups (p<0.02).
Conclusion: A positive effect of GLN administration was observed for the treatment of traumatic oral mucosal lesions. It was considered that GLN administration via the topical or enteral route may present an alternative on traumatic oral mucosal lesions. However, GLN administration via the parenteral route had better results than that via topical and enteral routes.
Keywords: Experimental study, glutamine, oral mucositis, traumatic wounds