Varlık ve zihin arasındaki ilişkinin belli ilkeler çerçevesinde gerçekleşmesini sağlayarak düşünceyi nesnel hale getiren ve aklı düşünme eyleminde yanlışa düşmekten koruyan ilim, mantık ilmidir. Sistematik düşüncelerimizi bilimsel/nesnel özelliğine halel gelmeden aktarabilmek ise mantık ilmi ile dilin mecburi bir ilişki içerisine girdiği kritik noktayı meydana getirmektedir. Zira insan düşüncelerini aktarmak için dilden başka bir alete sahip değildir. Dil, tabiatı gereği içerisinde doğruyu ve yanlışı barındırabilen bir yapıdır. Mantık ilmi bu sebeple dili kendi düşünce biçimine uygun bir forma getirmek ister. İslam düşünürlerinin en önemlilerinden biri olan Farabi'nin mantık ilminin İslam düşünce dünyasına kazandırılması noktasında yaptığı çalışmalar mantık ilminin kavramlarını eski Yunan’dan almak ve Arapça karşılıklarını bulmaktan ibaret değildir. Aksine bu ilmin gerektirdiği zihin yapısını da İslam dünyasına kazandırmış ve büyük bir dönüşümün gerçekleşmesini sağlayacak bir çaba sarf etmiştir. Nitekim Farabi’nin dünya çapında tanınmasına sebep olan ve Aristo’nun ardından “mu‘allim-i sânî” lakabını almasını sağlayan, mantık alanında yaptığı çalışmalardır. 

Bu çalışmamızda Farabi’nin Kitâbu’l-Hurûf ve el-Elfâzu’l-Müsta‘mele fi’l-Mantık isimli eserleri başta olmak üzere, bu alanda yapılmış çalışmalardan ulaşabildiklerimiz ölçüsünde Farabi düşüncesinde dil ile mantık ilminin kesişim noktalarını tespit etmeye çalışacağız.