Ekosistem Tabanlı Fonksiyonel Planlama (ETFOP) Sürecinde Uzaktan Algılama Yöntemleri İle Orman Envanteri: Adıyaman Örneği


ÖZKAN U. Y., ASAN Ü., MUSAOĞLU N., SAĞLAM S.

Ormancılıkta Sektörel Planlamanın 50. Yılı Uluslararası Sempozyumu, Antalya, Türkiye, 26 Mayıs - 28 Haziran 2014, ss.538-547

  • Yayın Türü: Bildiri / Tam Metin Bildiri
  • Basıldığı Şehir: Antalya
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.538-547
  • İstanbul Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Orman amenajman planlama sürecinin ilk adımını, konumsal orman fonksiyonlarının ortaya konulduğu, meşcere tipleri ve bunlara ilişkin dendrometrik veriler ile klimatik, edafik ve diğer floristik verilere ilişkin bilgilerin toplandığı “Orman Envanteri”  oluşturmaktadır. Orman envanterinde bilgi toplamak amacıyla  değişik bilgi kaynaklarına başvurulmaktadır. Ülkemizde plan ünitesi bazında yapılan orman envanterinde meşcere tiplerini ayırmak ve ağaç servetini meşcere tipleri bazında daha güvenilir ve doğru olarak tahmin etmek için, 1963 yılından bu yana amenajman çalışmalarında hava fotoğrafları ve yersel ölçmeleri birleştiren kombine envanter yöntemleri kullanılmaktadır. 1972’de LANDSAT programının ilk uydusu fırlatıldıktan sonra, orman envanterinde uydu verilerinin kullanımına yönelik ilgi başlamış olup, uzaktan algılama teknolojisindeki gelişmelerle birlikte yüksek çözünürlüklü görüntü üreten algılayıcıların üretilmesi ve uydu verilerinin fiyatındaki kayda değer düşmeler nedeniyle bu ilgi oldukça artmıştır. Ancak, 2008 yılında yürürlüğe giren yeni amenajman yönetmeliğinin öngördüğü ETFOP yaklaşımında, hava fotoğrafları halen önemini korumaktadır. Günümüzde analog fotogrametri alet ve yöntemlerinden sayısal fotogrametri alet ve yöntemlerine doğru yaşanan geçiş sonucunda, sayısal hava kameraları ile pankromatik ve RGBI (Red Green Blue Infrared- Kırmızı Yeşil Mavi Kızılötesi) olarak dört bantlı görüntülerin elde edilebiliyor olması orman envanterinde büyük avantajlar sağlayacaktır. Bu bildiride; 1973 yılından bu yana planları yenilenemeyen Doğu ve Güneydoğu ormanlarının amenajman planlarının yeni yönetmelik hükümlerine uygun bir şekilde yenilenebilmesi için tasarlanan, uydu görüntüsü, hava fotoğrafı ve yersel ölçümlere dayanan “üç aşamalı envanter modeli” açıklanacaktır.  

The first step of forest management planning process is comprised by “Forest Inventory” in which positional forest functions are presented, information about stand types and their dendrometer data as well as climatic, edaphic, and other floristic data are collected. Different information sources are consulted for collecting information in forest inventory. Ground measurements and observations are the most widely used information resources in the forest inventory. In order to reduce time consuming and expensive ground measuring method, and ensure easy and quick required data collection; remote sensing data are made use of. Combined inventory methods engaging aerial photographs to ground measurements have been used in management plans since 1963 for predicting growing stock reliably and correctly on stand basis and separating stand types in the plan based forest inventory in Turkey. After the first satellite of LANDSAT program were sent in 1972, interest for usage of satellite data in forest inventory commenced. This interest has considerably increased because of production of sensors putting out high resolution images thanks to the developments in the remote sensing technology and significant price reduction in satellite data. However, according to the ecosystem-based functional planning approach foreseen by new management regulation enforced in 2008, aerial photographs still keep their importance. As a result of recent migration from analog photogrammetry device and methods to digital photogrammetry device and methods, great advantages will be ensured in forest inventory since for taped images as panchromatic and RGBI (Red Green Blue Infrared) can be obtained by digital aerial cameras. This study explain inventory model based on satellite image and aerial photographs which is designed for renewing management plans, which have not been renewed since 1973, of the East and Southeast forests according to provisions of new regulation.