Abdurrahman b. Muâviye’nin 139/756 yılında Endülüs idaresini kontrolü altına almasıyla, doğuda Abbâsîler tarafından yıkılan Emevî devleti Endülüs’te yeniden hayat bulmuştur. Endülüs Emevî Devleti kuruluşundan yıkıldığı 422/1031 yılına kadar geçen yaklaşık üç yüzyıllık dönem boyunca İber Yarımadası’ndaki komşu Kastilya, Leon ve Aragon gibi Hıristiyan krallıkların yanı sıra çeşitli devletlerle ikili ilişkiler geliştirmiştir. Bu ilişkilerin yarımada dışıyla ilk kez III/IX. yüzyılın ortalarına doğru Bizans İmparatorluğu tarafından II. Abdurrahman’a gönderilen bir heyetle başladığı bilinmektedir. Bizans elçisinin Kurtuba’ya gelişinden kısa bir süre sonra aynı hükümdar döneminde Vikingler ve Roma-Germen İmparatorluğu’na elçi gönderilmiş, böylece Endülüs Emevî Devleti’nin dönemin önemli devletleriyle diplomatik münasebetler kurması sağlanmıştır. 317/929 yılında Endülüs’te halifeliği ilan eden Abdurrahman en-Nâsır döneminde Bizans İmparatorluğu ve Roma-German İmparatorluğu’yla devam eden diplomatik münasebetlere Hazarlarla tesis edilen ilişkiler de eklenerek devletin ilişkileri daha geniş bir coğrafyaya ulaşmıştır. Söz konusu diplomatik münasebetlerin siyasî sonuçlarının yanı sıra ekonomi, ilim ve sanat gibi alanlar üzerinde etkileri ve katkıları da görülmüştür. Bu çalışma, Endülüs Emevî Devleti ile Bizans İmparatorluğu arasındaki diplomatik münasebetleri ve bu münasebetler yoluyla Endülüs’te ilmî hayatta ve sanat alanında görülen Bizans etkilerini incelemeyi hedeflemektedir.