Blockchain teknolojisinin temel unsurlarından biri olan akıllı sözleşmelerin, hukuki açıdan “sözleşme” niteliğinde olup olmadıkları tartışmalı olsa da, doğurduğu ve gelecekte de doğruma potansiyeli olduğu sonuçların, iş hukuku üzerinde derin etkilere sebep olacağı tartışmasızdır. İş hukuku, internetin icadı ile başlayan (1989) ve iletişim teknolojilerinin hızla geliştiği süreçte pek çok meydan okumayla karşı karşıya gelmek zorunda kalmıştır. İş hukukunun temelini oluşturan iş sözleşmesinin bağımlılık unsurunu zayıflatma veya tamamen ortadan kaldırma motivasyonuyla sergilenen esnekleşme çabaları, iş yasalarında esaslı değişiklikler yapılmasına ve klasik çalışma ilişkilerinde yapısal dönüşümler yaşanmasına sebep olmuştur. Bu değişim ve dönüşüm öyle bir seviyeye ulaşmıştır ki, artık iş hukukuna ilişkin birçok kavramın kullanılmasının anlamsızlaştığı ve Sanayi Devrimi neticesinde oluşan, yıllar itibarıyla da yerleşen çalışma düzeninin sonunun geldiği iddia edilmeye başlanmıştır. Akıllı sözleşmeler üzerinden kurgulanan yeni çalışma düzeni, özellikle yoğun fiziksel uğraş gerektirmeyen, masa başında yapılan işlerde giderek artan bir hızla yaygınlaşmaktadır. Yazılım ve makine teknolojisinin gelişmesiyle birlikte diğer alanlarda da kullanılması mümkün olan akıllı sözleşmeler, çalışan ve işveren arasındaki kişisel/hukuki bağımlılık ilişkisinin kurulması ihtiyacını ortadan kaldırarak işçinin olmadığı yeni bir çalışma ilişkileri düzeni oluşturma tehdidini içermektedir. Literatürdeki çalışmaların vardığı sonuçların derlendiği ve bu sonuçlar üzerine yeni bir bakış açısı getirmenin hedeflendiği bu çalışmada, akıllı sözleşmelerin hukuki altyapısı ele alınacak, oluşturulmaya çalışılan yeni çalışma düzenine, bu düzenin çalışanlar bakımından doğuracağı sonuçlara ve bunlara kaşı başvurulabilecek çözüm yollarına değinilecektir.