Akademik Veri Yönetim Sistemi
Usul İslam Araştırmaları, sa.35, ss.225-249, 2021 (Hakemli Dergi)
Kur’an’ın tahrif edildiğine yönelik söylemler, özellikle bazı müsteşrikler tarafından
öteden beri dile getirilen bir husus olmuştur. Meselenin özü, Allah tarafından Hz.
Peygamber’e inzâl olunan Kur’an’ın, bugün elimizde bulunan Kur’an’dan çok daha
fazla olduğu, sehven veya kasten Kur’an’dan bazı lafız ve âyetlerin değiştirilmek yahut
eksiltilmek suretiyle tahrif edildiği iddiasına dayanmaktadır. Bu söylemlerin kaynağı,
çoğunluğu İmâmiyye Şîası’nın Ahbârî ekolüne mensup muhaddis ve müfessirlerin
rivâyetlerine itimat etmektedir. Lâkin ümmetin icmâı, noksanlık ve ziyâdelik anlamında
Kur’an’ın sıhhat bütünlüğüne halel getirecek böylesi bir durumun asla vârid olmadığı
yönündedir. Esâsında Kur’an’ın tahrifine yönelik düşünce İmâmiyye Şîası’nın da
geneline teşmil edilemeyecek bir durumdur. Zira Şiî-İmâmî geleneğine mensup çok
sayıda âlim ve müfessir, bu türden rivâyetleri haber-i vâhid olduğu, bu yüzden kesin
hüccet ve bilgi değeri taşıyamayacağı gerekçesiyle reddetmişlerdir. Bu makalede,
İmâmiyye Şîası’ının -erken, klasik ve son dönem bağlamında- tahrif iddiasına yönelik
yaklaşımları mukayeseli bir şekilde incelenmiştir. Konuyla bağlantılı olması
bakımından İmâmiyye’nin mushafın cem‘i meselesine yaklaşımlarına da temas
edilmiştir
Narratives regarding the allegations of distortion of the Qurʾān is a matter which has
been long uttered by some orientalist. The gist of the matter is based on the idea that
the Qurʾān revealed to the Holy Prophet by Allāh is larger than the one that we have
today and that some of the words and verses of the Qur’ān were distorted. This means
the Qurʾān has thereby been changed or reduced in size either by mistake or on purpose.
The source of these discourses stands on the reports of ḥadīth and tafsīr scholars of
Akhbarī school of the Imāmī Shīʿa. Actually, the idea intended for the distortion of the
Qurʾān is a situation that cannot include the majority of the Imāmī Shīʿa, because a
significant number of scholars who are the members of the Shīʿite-Imāmī tradition
refused the idea since these kinds of reports are al-khabar al-wāḥid, and so they do not
have the sufficient evidential and informative value. In this article, approaches of the
Imāmī Shīʿa –from early, classical and recent times- that present these allegations of
distortion are analysed comparatively. In respect to its relation to the subject, the
approaches of the Imāmī shia to the collection of the Qurʾān are also mentioned