Research Information System
On İki Levha Yayıncılık, İstanbul, 2025
Group of companies doctrine which is one of the
theories used in the extension of the arbitration agreement to persons who are
not formally a party to this agreement, gained its real recognition with the
Dow Chemical decision in 1982. Taking into consideration the court decisions
and arbitral awards,
in order for the doctrine to be applicable the following conditions should be
met: the existence of a strict group structure, the active participation of the
company, which is not a formal party to the arbitration agreement, in the
stages of negotiation, performance or termination of the agreement, and the
fact that third party and the parties to the contract consider the third party
as a party to the contract. In this study, this approach in arbitral awards and court decisions has been critically addressed,
and it has been argued that for the extension of the arbitration agreement to a
company that is not a party to this agreement, this company should be a party
to the main relationship or to the rights and obligations arising from this
relationship in which the arbitration agreement is inserted.
Grup
şirketler doktrini, tahkim anlaşmasının bu anlaşmaya şeklen taraf olmayan
kişilere teşmilinde kullanılan teorilerden biri olup, 1982 yılında verilen Dow Chemical kararı ile asıl
tanınırlığını kazanmıştır. Mahkeme ve hakem kararlarına bakıldığında, doktrinin
uygulanabilmesi için, sıkı grup yapısının varlığı, tahkim anlaşmasına şeklen
taraf olmayan şirketin sözleşmenin müzakeresi, ifası veya sona ermesi aşamalarına
aktif olarak katılması ve üçüncü kişi ile sözleşmenin taraflarının üçüncü
kişiyi sözleşmenin bir tarafı olarak görmeleridir. Çalışmamızda hakem ve
mahkeme kararlarındaki bu yaklaşım eleştirel bir şekilde ele alınmış, tahkim
anlaşmasının bu anlaşmaya taraf olmayan şirkete teşmili için bu şirketin tahkim
anlaşmasının yer aldığı esas ilişkiye veya bu ilişkiden doğan hak ve borçlara
taraf olması gerektiği görüşü savunulmuştur.