Akademik Veri Yönetim Sistemi
İSTANBUL ÜNİVERSİTESİ İLAHİYAT FAKÜLTESİ DERGİSİ, cilt.20, sa.20, ss.1-26, 2010 (Hakemli Dergi)
Âl-i Kârkiyâ (760-998/1359-1590) Hazar denizinin güney-batısındaki Gîlân’ın Biyepîş bölgesinde (Lâhîcân’da) hüküm sürmüştür. Hz. Ali neslinden olan yöneticileri başlangıçta Zeydiyye mezhebine mensuptular. Safevîler’in kurucusu Şah İsmail’i, himaye etmişlerdi. Bazı kaynaklar, Safevîler’in de etkisiyle Âl-i Kârkiyâ yöneticilerinin İsnâaşeriyye’yi benimsediklerini yazmaktadır. Dönemin Osmanlı tarihi kaynaklarında ise, genellikle, onların Sünnî-Şâfiî oldukları kaydedilmektedir. Bu çalışmada, birbiriyle çelişen bu bilgiler, dönemin siyasî gelişmeleri ile birlikte, ele alınıp değerlendirilecektir.
The dynasty of Âl-i Kârkiyâ (760-998/1359-1590) reigned in the region of Biyapish in Gilan which is located at northwest of Caspian Sea. In the beginning, the governors of this dynasty that belong to the governers of Ali’s descent were members of Zaydiyya sect. Shah Ismail, the founder of Safavids was protected by them indeed. It is written in some sources that Âl-i Kârkiyâ’s governors accepted Ithnâ Ashariyya sect under the influence of Safavids. In some Ottoman sources they are called as “Sunnî/Shâfi’î”. In this article, the various ideas on this dynasty were studied on the light of political concers of the period.