Representation of Palestine by a 15th Century Judge of Jerusalem: Palestinian Cities in al-ʿUlaymī’s al-Uns al-Jalīl


Creative Commons License

Midilli M. E.

Uluslararası Geçmişten Günümüze Filistin Sempozyumu, Giresun, Turkey, 7 - 08 March 2024, pp.70

  • Publication Type: Conference Paper / Summary Text
  • City: Giresun
  • Country: Turkey
  • Page Numbers: pp.70
  • Istanbul University Affiliated: Yes

Abstract

From the mid-7th (13th) century onwards, the Mamluks began to rule the Syro-Egyptian region, repelled the Mongol/Ilkhanid raids against it, put an end to the Crusader presence on the Levant and centralized the administration of these two regions, as a result of which the Palestinian region entered a long period of security and stability. Mujīr al-Dīn al-Ulaymī (d. 928/1522), who was born in Jerusalem, spent a significant part of his life in Jerusalem and Palestinian cities, and served as a anbalī chiefjudge in Ramla and Jerusalem for nearly thirty years, compiled his famous history of Jerusalem, al-Uns al-Jalīl bi-Tārīkh al-Quds wa-al-Khalīl at the turn of the 10th (16th) century. While Jerusalem is the focus of al-Uns al-Jalīl, the most important and unique text on the history of Jerusalem in the pre-modern period, the author also provides considerable information concerning the history, topography, spiritual significance, administration, architectural structures, social and cultural milieu of other cities in the Palestine region in which Jerusalem is at its center, such as Bayt al-Lahm, Ramla, Ludd, Asqalan, Gaza, Ariha, Nablus, and Khalil. Therefore, although al-ʿUlaymī had the aim of compiling the history of Jerusalem, he also made other Palestinian cities surrounding Jerusalem, especially Khalil, a part of this literary project. In this way, he has taken an approach that integrates the history of Palestinian cities into the history of Jerusalem. This paper discusses how Palestinian cities other than Jerusalem are represented in al-Uns al-Jalīl and al-ʿUlaymī’s vision of Palestine.

7. (13.) yüzyılın ortalarından itibaren Memlükler’in Mısır-Şam bölgesine hâkim olmaları, buraya yönelen Moğol/İlhanlı saldırılarını engellemeleri, Akdeniz sahillerindeki Haçlı varlığına son vermeleri ve bu iki bölgenin idaresini merkezileştirmeleriyle birlikte Filistin bölgesi güven ve istikrar içerisinde geçireceği uzun bir döneme girmiştir. Kudüs’te doğan, hayatının önemli bir kısmını Kudüs’te ve Filistin şehirlerinde geçiren, 9. (15.) yüzyılın sonları ve 10. (16.) yüzyılın başlarında otuz yıla yakın Remle ve Kudüs’te Hanbelî kâdılkudâtlığı yapan Mücîrüddin el-Uleymî (ö. 928/1522), Kudüs’ün tarihini merkeze alan el-Ünsü’l-celîl bi-târîhi’l-Kuds ve’l-Halîl adlı eseri kaleme almıştır. Modern öncesi dönemde Kudüs tarihi hakkında yazılmış en önemli metin olan el-Ünsü’l-celîl’in odağında Kudüs olsa da müellif, Kudüs’ün merkezinde yer aldığı Filistin bölgesindeki Beytülahm, Remle, Lüd, Askalan, Gazze, Erîha, Nablus ve Halil gibi diğer şehirlerin tarihi, topografyası, manevi önemi, idaresi, mimari yapıları, sosyal ve kültürel çevresi hakkında da önemli bilgiler vermiştir. Dolayısıyla Uleymî, Kudüs’ün tarihini yazmayı hedeflese de başta Halil olmak üzere Kudüs’ün çevreleyen Filistin şehirlerini de bu telif projesinin bir parçası haline getirmiştir. Bu şekilde Filistin şehirlerinin tarihini Kudüs’ün tarihine eklemleyen bir yaklaşım içerisinde olmuştur. Bu tebliğ, Osmanlı hakimiyetine kadar olan dönem için Kudüs tarihinin en önemli kaynaklarından olan el-Ünsü’l-celîl’de Kudüs dışındaki Filistin şehirlerinin nasıl tasvir edildiğine ve Uleymî’nin Filistin tasavvuruna odaklanmaktadır.