Ratlarda Oluşturulan Bell Paralizisi Modelinde Dekompresyon Zamanlamasının ve Topikal Mitomisin-C Uygulamasının Sinir İyileşmesi Üzerindeki Etkilerinin İncelenmesi


Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık

Tezin Yürütüldüğü Kurum: İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Cerrahi Tıp Bilimleri Bölümü, Türkiye

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: Berkay ÇAYTEMEL

Danışman: Beldan Polat

Özet:

Amaç: Bell paralizisi tedavisinde fasiyal sinir dekompresyonu (FSD)’nun zamanlaması tartışmalıdır. Travma sonrası sinir rejenerasyonunu etkileyen faktörlerden biri de intranöral fibrozistir. Bu çalışmada ratlarda Bell paralizisi modeli oluşturularak, dekompresyon zamanlaması ve antifibrotik ajan topikal mitomisin-C (MMC)’nin sinir iyileşmesi üzerindeki etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır.

Materyal ve method: Bell paralizisi modeli, deneklerin sol fasiyal sinir trunkusu 5/0 nylon sutür ile çapı %50 azalacak şekilde bağlanarak oluşturuldu. Toplam 25 denek 5’erli 5 gruba ayrıldı. Grup 1’e dekompresyon yapılmadı. Grup 2 ve 3’teki ratların fasiyal siniri 1 hafta, Grup 4 ve 5’teki ratlarınki ise 3 hafta sonra dekomprese edildi. Grup 3 ve 5’teki ratların siniri üzerine dekompresyon sonrası topikal MMC uygulandı. Grup 1 için çalışmanın başlangıcından itibaren 3.haftada, diğer gruplar için dekompresyondan 3 hafta sonra klinik skorlama, elektrofizyolojik ve histopatolojik değerlendirme yapıldı.

Bulgular: Grup 1’deki toplam klinik skor ortancası diğer gruplara göre istatistiksel anlamlı olarak düşüktü (p=0.001). Diğer gruplar arasında istatistiksel anlamlı fark saptanmadı (p>0.05). Grup 1’deki deneklerin ortalama sol (cerrahi yapılan) /sağ (sağlam) amplitüd değeri diğer gruplara kıyasla istatistiksel anlamlı düşüktü (p=0,006). Diğer gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0.05). Latans değerleri açısından gruplar arasında istatistiksel anlamlı fark izlenmedi (p=0.105). Grup 1’deki deneklerde aksonal dejenerasyonun daha şiddetli olduğu (p<0.05), diğer gruplar arasında ise istatistiksel anlamlı fark olmadığı saptandı (p>0.05). Grup 1’deki deneklerde makrovakualizasyon daha şiddetliydi. Ancak istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı (p>0.05). Miyelin morfolojisi bozukluğu grup 1’de grup 2 ve 3’e göre istatistiksel anlamlı olarak daha şiddetliydi (p=0.008, p=0.004). Diğer gruplar arasında istatiksel anlamlı fark gözlenmedi (p>0.05).

Sonuç: Dekompresyon zamanlamasının (1. ve 3.hafta) ve MMC uygulamasının sinir iyileşmesi üzerine herhangi bir etkisi saptanmadı. Çalışmamız hem ratlarda ilk kez oluşturulan Bell paralizisi modelinin geliştirilmesi, hem de Bell paralizisinde dekompresyon zamanlamasının klinik etkilerinin daha iyi anlaşılması için ilerideki çalışmalara öncü olacaktır.

Anahtar kelimeler: Bell paralizisi, fasiyal sinir, fasiyal sinir dekompresyonu, rat modeli