Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık
Tezin Yürütüldüğü Kurum: İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Dahili Tıp Bilimleri Bölümü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2021
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Huzeyfe ARICI
Danışman: Timur Selçuk Akpınar
Özet:
Giriş: Ülkemizde yaşlı nüfusu giderek artmakta ve
yaşlılarda atlanan malnutrisyon tanı ve tedavisi morbidite ve mortalite oranlarını
artırmaktadır[1] Yaşlılarda malnutrisyon tedavisinde oral
nutrisyonel destek ürünleri kullanılarak yapılan çalışmalar mevcuttur. Ancak kişisel
diyet tedavisinin fiziksel performans ve malnutrisyona olan etkisini inceleyen
bir çalışma yoktur. Bu çalışmada
bireysel diyet ve fiziksel egzersiz uygulamasının malnutrisyon, fiziksel
performans ve yaşam kalitesi üzerine etkilerini incelemeyi amaçladık.
Materyal Metod: İstanbul Üniversitesi İstanbul Tıp Fakültesi Klinik
Nutrisyon ve Geriatri Polikliniğine Ağustos-Aralık 2020 tarihleri arasında
başvuran 65 yaş üstü malnutrisyon ve malnutrisyon riskli 20 hasta çalışmaya
dahil edildi. Çalışma prospektif randomize kontrollü olacak şekilde dizayn
edildi. Çalışma grubundaki hastalara diyet ile beraber fiziksel egzersiz
verilirken kontrol grubundaki hastalara yalnızca diyet tedavisi uygulandı. 12
haftalık takip sonunda hastaların nutrisyon parametreleri, fiziksel performansları
ve yaşam kalitesi gruplar içinde ve gruplar arasında değerlendirildi.
Bulgular: Çalışmadaki hastaların %55’i erkek
(n=11), %45’i kadındı (n=9). Erkeklerin yaş ortalaması 72.6, kadınların ise
70.7’ydi. Çalışma sonunda her iki grupta da MNA testi puan ortalaması
istatistiksel olarak anlamlı oranda arttı (p=0.005). Çalışmanın başında ve
sonundaki BMİ ortalamalarına bakıldığında diyet ve diyet+egzersiz grubunda
anlamlı artış görüldü (p=0.005 , p=0.01). EQ-5D index skoruda diyet grubunda
anlamlı değişim olurken (p=0.01) diyet+egzersiz grubunda anlamlı değişim olmadı
(p=0.89). EQ-5D VAS skorunda hem diyet hem de diyet+egzeriz grubunda anlamlı
değişim oldu (p=0.02 , p=0.02). ASMİ ortalama değişimlerine bakıldığında her
iki grupta da anlamlı fark çıkmadı (p=0.09 , p=072). Çalışmanın başından sonuna
kadar diyet grubundaki el sıkma gücünün ortalaması %31.6 ile anlamlı olarak
arttı (p=0.005). Diyet+egzersiz grubundaki değişim de %34.5 ile anlamlıydı
(p=0.005). Böylece diyet+egzersiz grubundaki el sıkma gücü oransal olarak daha
çok artmış oldu. TUG testi ortalamalarına bakıldığında çalışma sonunda hem
diyet hem de diyet+egzersiz grubundaki azalma anlamlıydı (p=0.01 , p=0.01).
Sonuç:
Çalışmamızda
diyet ve fiziksel egzersiz tedavisi ile nutrisyon parametreleri ve fiziksel
performansta iyileşme olduğunu gösterdik. Yalnızca nutrisyonel destek ürünleri
değil aynı zamanda kişisel diyet uygulamalarının da hastalarda malnutrisyon
tedavisinde kullanılabileceğini ve bu uygulamaların hastaların hem nutrisyon
parametlerine hem de fiziksel performans değerlerine olumlu katkı
sağlayabileceğini saptadık.